Ήταν ένα δώρο που συνηθιζόταν στις φτωχότερες οικογένειες και αναλάμβανε κάποιος πολύ στενός και γενναιόδωρος συγγενής να προσφέρει στο ζεύγαρι.

Ο λόγος ασφαλώς δεν ήταν ότι οι Σκωτσέζοι προτιμούσαν τις γυναίκες και τους άντρες χωρίς δόντια. Απλώς σκέφτονταν ότι αν έβγαζαν μια και καλή όλα τα δόντια και τα αντικαθιστούσαν με ψεύτικα, δεν θα έπρεπε να ξοδέψουν άλλα χρήματα για να τα φροντίσουν στο μέλλον.

Το έθιμο έχει παρατηρηθεί και σε περιοχές του Καναδά, όπου βέβαια μετανάστευσαν πολλοί Σκωτσέζοι κατά τον 17ο και 18ο αιώνα. Αν και οι “γαμήλιες εξαγωγές” μειώθηκαν σημαντικά με το πέρασμα των χρόνων, δεν σταμάτησαν τελείως μέχρι και τη δεκαετία του ’50. Υπάρχουν ακόμα γιαγιάδες και παππούδες στη Σκωτία που είχαν αντικαταστήσει όλα τους τα δόντια με ψεύτικα, λίγες μέρες πριν τον γάμο τους.

Δόντια “Ηρώων”

Οι μασέλες τον 180 και 19ο αιώνα κατασκευάζονταν από ξύλο, οστά ή ελεφαντόδοντο, αλλά επειδή δεν περιείχαν σμάλτο, σάπιζαν πολύ γρήγορα. Οι πλούσιοι μπορούσαν να αγοράσουν ανθρώπινα δόντια, που ήταν εξαιρετικά ακριβά. Την περίοδο των Ναπολεόντειων πολέμων έγινε πολύ δημοφιλής η χρήση δόντιων από άντρες που είχαν πέσει στα πεδία των μαχών. Οι Βρετανοί περηφανεύονταν ότι φορούσαν μασέλα με δόντια “ηρώων”. Αν και οι σκωτσέζοι ήταν κάπως ριζοσπαστικοί στην αντιμετώπιση του θέματος, το πρόβλημα των δοντιών απασχόλησε πριν αιώνες την ανθρωπότητα. Πρώτον γιατί οι πονόδοντοι από τα χαλασμένα δόντια ήταν αφόρητοι και δεύτερον γιατί δεν μπορούσαν να φάνε. Άλλωστε οι αρχαίοι θεωρούσαν τα γηρατειά πολύ βαριά και ανεπιθύμητα και για αυτό το λόγο. Τους έπεφταν τα δόντια, που ήταν σημάδι γήρατος, δεν μπορούσαν να φάνε, δε μίλαγαν καλά και φυσικά υπήρχε και το αισθητικό πρόβλημα. Ωστόσο, άφηναν το χρόνο να τους ξεδοντιάσει και δεν το έκαναν επ΄ ευκαιρία του γάμου τους!

Πηγή: http://www.mixanitouxronou.gr